ειρωνεία [εἰρωνεία] ει-ρω-νεί-α ουσ. (θηλ.) 1. υποτιμητικό σχόλιο υπαινικτικά διατυπωμένο· ειδικότ. χρήση του προφορικού ή γραπτού λόγου με τρόπο που να εκφράζεται το αντίθετο νόημα από αυτό που δηλώνεται κυριολεκτικά: έντονη/καυστική (πβ. σαρκασμός)/πικρή/πικρόχολη ~. Κείμενο γεμάτο ~. Χιούμορ με αρκετή δόση ~ας. Να λείπουν οι ~ες.|| Ανεπαίσθητη/λεπτή ~. Χροιά ~ας. Διακρίνω/διαφαίνεται μια ελαφρά ~ στα λόγια/στον τόνο/στη φωνή του.2. ανακολουθία μεταξύ του πραγματικού αποτελέσματος μιας κατάστασης και του κανονικού ή αναμενόμενου: η ~ της ιστορίας/της υπόθεσης. ● ΣΥΜΠΛ.: σωκρατική ειρωνεία: ΦΙΛΟΣ. η προσποιητή άγνοια του Σωκράτη απέναντι στους συνομιλητές του με στόχο την εκμαίευση των απόψεών τους γύρω από ένα θέμα, τη διαπίστωση της αντιφατικότητας των λόγων τους και την εύρεση στη συνέχεια της αλήθειας., τραγική ειρωνεία1. ΘΕΑΤΡ. δραματική τεχνική κατά την οποία ο ήρωας αγνοεί την πραγματική του κατάσταση, την οποία όμως γνωρίζει ο θεατής ή ο αναγνώστης. 2. (μτφ.) για κάθε εξέλιξη των πραγμάτων που έχει αρνητικό χαρακτήρα, αντίθετα απ' ό,τι αναμένεται: ~ ~ ο θάνατός του την ημέρα των γενεθλίων του. ● ΦΡ.: ειρωνεία της τύχης: για εξέλιξη διαφορετική ή αντίθετη από την προσδοκώμενη: Τι/κατά (τραγική) ~ της τύχης!Η ~ ~ είναι ότι η μπάλα χτύπησε και τις δύο φορές στο δοκάρι. [< αρχ. εἰρωνεία, γαλλ. ironie, αγγλ. irony]
ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ
Πανεπιστημίου 28, 106 79, Αθήνα 210 3664700 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
