τίνος τί-νος ερωτημ. αντων. {σπανιότ. πληθ. τίν-ων· λόγ. γεν. της αντων. ποιος}: σε ερώτηση για προέλευση ή ιδιοκτησία, ποιού: ~ είναι το βιβλίο; ~ ήταν η ιδέα; Με ~ το μέρος είσαι (= ποιανού); Για λογαριασμό/εν ονόματι/προς όφελος ~ έγιναν όλα αυτά; Άραγε υπέρ ~ων λειτουργεί το σύστημα; ● ΦΡ.: περί τίνος πρόκειται βλ. πρόκειται ● βλ. τις [< αρχ. τίς, τίνος]
πρόκειται
πρόκειται πρό-κει-ται ρ. (απρόσ.) {επρόκειτο, μόνο σε ενεστ. κ. παρατ.} (λόγ.) 1. (+ να) αναμένεται (με μεγάλη βεβαιότητα) ή ενδέχεται να συμβεί: ~ να αποκτήσει παιδί/υποβληθεί σε εξετάσεις. Οι δύο τράπεζες ~ να συγχωνευθούν. ~ να βρέξει. Συγγνώμη, δεν ~ να επαναληφθεί. Βλ. προτίθεμαι, σκοπεύω.2. (+ για/περί) έχει σχέση με: ~ για το περιβάλλον. ~ για παρεξήγηση/(λογιότ.) ~ περί παρεξηγήσεως. ~ για αληθινή ιστορία. Επρόκειτο για έναν ξεχωριστό άνθρωπο. ● ΦΡ.: περί τίνος πρόκειται: σε τι αναφέρεται, τι αφορά: ~ ~; Δεν γνωρίζω ~ ~. [< αρχ. πρόκειμαι ‘είμαι τοποθετημένος μπροστά’]
τις
τις ερωτημ. αντων. {τίνος, τίνι, τίνα} (αρχαιοπρ.): κυρ. στις ● ΦΡ.: Αλτ! Τις ει; βλ. αλτ1, κατά τι βλ. κατά, με τι/ποιον τρόπο; βλ. τρόπος, τις αγορεύειν βούλεται; βλ. αγορεύω, τις οίδε; βλ. οίδα ● βλ. τίνος [< αρχ. τίς]
ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ
Πανεπιστημίου 28, 106 79, Αθήνα 210 3664700 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.