αερόθερμο [ἀερόθερμο] α-ε-ρό-θερ-μο ουσ. (ουδ.): ΤΕΧΝΟΛ. συσκευή θέρμανσης που μετατρέπει τον απορροφώμενο ψυχρό αέρα σε θερμό: ηλεκτρικό/οικιακό/περιστρεφόμενο/φορητό ~. ~ δαπέδου/τοίχου. ~α βιομηχανικών εφαρμογών. Βλ. καλοριφέρ, σόμπα. [< γαλλ. aérotherme]
αερόθερμος , η, ο [ἀερόθερμος] α-ε-ρό-θερ-μος επίθ.: που θερμαίνεται με αέρα: ~ος: φούρνος. ~η: σόμπα. ΑΝΤ. αερόψυκτος [< γαλλ. aérotherme]
αεροκινητήρας [ἀεροκινητήρας] α-ε-ρο-κι-νη-τή-ρας ουσ. (αρσ.): ΜΗΧΑΝΟΛ. κινητήρας που λειτουργεί με συμπιεσμένο αέρα: ~ες αεροσκαφών. [< αγγλ. air motor]
αεροκίνητος , η, ο [ἀεροκίνητος] α-ε-ρο-κί-νη-τος επίθ. (επίσ.) 1. ΣΤΡΑΤ. που γίνεται ή μεταφέρεται με εναέρια μέσα: ~η: επιχείρηση. Βλ. αεραποβατικός.|| ~η: μονάδα. Εκπαίδευση ~ης δύναμης (: αεράγημα). Βλ. μηχανοκίνητος.2. που κινείται με αέρα: ~η: αντλία/μηχανή. ~α: εργαλεία. Υδραυλικά και ~α συστήματα φρένων.|| ~ο: αυτοκίνητο (: που καταναλώνει π.χ. βιοντίζελ, υδρογόνο). Βλ. -κίνητος. [< αγγλ. airmobile, 1965]
αερόκλειδο [ἀερόκλειδο] α-ε-ρό-κλει-δο ουσ. (ουδ.): ΜΗΧΑΝ. εργαλείο σύσφιξης που χρησιμοποιεί αέρα υπό πίεση για ταχύ και ισχυρό σφίξιμο ή λύσιμο (βιδών, παξιμαδιών): αναστρεφόμενο/κρουστικό ~.
αεροκουρτίνα [ἀεροκουρτίνα] α-ε-ρο-κουρ-τί-να ουσ. (θηλ.): ΤΕΧΝΟΛ. είδος κλιματιστικού που τοποθετείται κυρ. σε επαγγελματικούς χώρους και καταστήματα με μεγάλες ανοιχτές εισόδους για τη διατήρηση σταθερής θερμοκρασίας: τηλεχειριζόμενη ~. Απλές και θερμαινόμενες ~ες. [< αγγλ. air curtain]
αερολέσχη [ἀερολέσχη] α-ε-ρο-λέ-σχη ουσ. (θηλ.): μη κερδοσκοπικό σωματείο, τα μέλη του οποίου ασχολούνται ερασιτεχνικά με αεραθλητικές δραστηριότητες. [< γαλλ. aéro-club, 1898]
αερόλιθος [ἀερόλιθος] α-ε-ρό-λι-θος ουσ. (αρσ.): πετρώδες συνήθ. σώμα που πέφτει από το Διάστημα στη Γη: Οι ~οι περιέχουν κυρ. πυριτικά άλατα.|| (μτφ.) Πολιτικοί ~οι (: που εμφανίζονται ξαφνικά ως ευνοούμενοι ισχυρών κομματικών παραγόντων, βλ. αλεξιπτωτιστής). ΣΥΝ. μετεωρίτης, μετεωρόλιθος [< γαλλ. aérolithe, αγγλ. aerolite]
αερολιμενάρχης [ἀερολιμενάρχης] α-ε-ρο-λι-με-νάρ-χης ουσ. (αρσ.): πρόσωπο που προΐσταται των υπηρεσιών αερολιμένα.
αερολογία [ἀερολογία] α-ε-ρο-λο-γί-α ουσ. (θηλ.) (κ. με κεφαλ. το αρχικό Α): ΜΕΤΕΩΡ. κλάδος που μελετά τη σύσταση και τις ιδιότητες των κατώτερων στρωμάτων της ατμόσφαιρας. Βλ. αερονομία, -λογία. [< γαλλ. aérologie, αγγλ. aerology]
αεραποβατικός, ή, ό [ἀεραποβατικός] α-ε-ρα-πο-βα-τι-κός επίθ. & (σπάν.) αεροαποβατικός: ΣΤΡΑΤ. που σχετίζεται με την αεραπόβαση: ~ός: λόχος. ~ή: επιχείρηση (βλ. αεροκίνητη)/μονάδα. ~ές: δυνάμεις. ~ά: γυμνάσια.
αερόθερμος
αερόθερμος, η, ο [ἀερόθερμος] α-ε-ρό-θερ-μος επίθ.: που θερμαίνεται με αέρα: ~ος: φούρνος. ~η: σόμπα. ΑΝΤ. αερόψυκτος [< γαλλ. aérotherme]
αερονομία
αερονομία [ἀερονομία] α-ε-ρο-νο-μί-α ουσ. (θηλ.) (κ. με κεφαλ. το αρχικό Α) 1. ΣΤΡΑΤ. αστυνομική υπηρεσία της Πολεμικής Αεροπορίας. Βλ. ναυτο-, στρατο-νομία.2. ΜΕΤΕΩΡ. κλάδος που μελετά τις ιδιότητες των ανώτερων στρωμάτων της ατμόσφαιρας. Βλ. αερολογία. [< 1: αγγλ. air (force) police, 1944, 2: γαλλ. aéronomie, 1954, αγγλ. aeronomy, 1957]
ΔΑΑ
ΔΑΑ (ο): Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος».
-θεραπεία
-θεραπεία: β' συνθετικό θηλυκών ουσιαστικών που δηλώνουν θεραπεία με βάση συγκεκριμένη τεχνική ή μέθοδο: αντιβιο~/ορμονο~/φαρμακο~. Αερο~/ακτινο~/βελονο~/ηλεκτρο~/θαλασσο~/θερμο~/κινησιο~/κρυο~/λουτρο~/μεσο~/οζονο~/ραδιο~/υδρο~/φυσικο~/φωτο~/χημειο~. Aρωματο~/βοτανο~/γεμο~/κρυσταλλο~/σοκολατο~/φυτο~/χρωματο~. Δραματο~/εργασιο~/εργο~/μουσικο~/χορο~. Λογο~/ψυχο~. Ιππο~.|| Απο~.
καλοριφέρ
καλοριφέρ κα-λο-ρι-φέρ ουσ. (ουδ.) {άκλ.} 1. σύστημα κεντρικής θέρμανσης· συνεκδ. κάθε θερμαντικό σώμα που αποτελεί μέρος του ή είναι αυτόνομο και φορητό: ~ (φυσικού) αερίου/πετρελαίου. Η απόδοση/ο καυστήρας του ~. Το ~ δουλεύει απ' το πρωί/καίει στο φουλ.|| ~ με εννέα φέτες (: κάθετα μέρη). Το ~ θέλει/χρειάζεται εξαέρωση. Ανάβω/κλείνω το ~.|| ~ λαδιού. Βλ. αερόθερμο, θερμο-πομπός, -συσσωρευτής, κλιματιστικό, κονβέκτορας, σόμπα.2. (σε όχημα) σύστημα θέρμανσης: Άνοιξε το ~, έχουν θαμπώσει τα τζάμια! Βλ. εξαερισμός. ● ΣΥΜΠΛ.: ατομικό καλοριφέρ: αυτόνομη θέρμανση: οροφοδιαμέρισμα με ~ ~. [< γαλλ. calorifère]
-κίνητος
-κίνητος, η, ο: β' συνθετικό επιθέτων που δηλώνουν τον τρόπο ή το μέσο της κίνησης: αει-κίνητος/αργο~/βραδυ~/δυσ~.|| Δι~/μπροστο~/πισω~/τετρα~. Aτμο-κίνητος/βενζινο~/ηλεκτρο~/μηχανο~/πετρελαιο~/χειρο~.|| (μτφ.) Ξενο~.
-λόγος
-λόγος επίθημα αρσενικών και θηλυκών ουσιαστικών με αναφορά σε 1. ειδικό επιστήμονα ή επαγγελματία: (o/η) αρχαιο~/αστικο~/βιο~/θεο~/παθο~. Εκλογο~.|| Ηλεκτρο~. Βλ. -γράφος.2. πρόσωπο που συνηθίζει να τοποθετείται ή να εκφράζεται με συγκεκριμένο τρόπο: (αρνητ. συνυποδ.) καταστροφο~/κινδυνο~.|| Ευφυο~. Καυχησιο~/λασπο~/χυδαιο~.3. (σπάν.) άτομο που συλλέγει ό,τι δηλώνει η πρωτότυπη λέξη: ανθο~/σταχυο~.4. (σπανιότ.-μόνο στο αρσ.) εργαλείο: βιδο~.
μηχανοκίνητος
μηχανοκίνητος, η, ο μη-χα-νο-κί-νη-τος επίθ. 1. ΤΕΧΝΟΛ. που λειτουργεί με μηχανή: ~ος: εξοπλισμός. ~η: αντλία/βάρκα/λέμβος. ~ο: δίκυκλο/εργαλείο/μέσο/όχημα/σκάφος. ~α: πλοία. ΑΝΤ. χειροκίνητος 2. ΣΤΡΑΤ. που μεταφέρεται με οχήματα: ~ος: λόχος. ~η: δύναμη/μεραρχία/μονάδα/ταξιαρχία. ~ο: τάγμα πεζικού. ~α: τμήματα της Αστυνομίας.3. που γίνεται με μηχανικά μέσα: ~η: κυκλοφορία/μεταφορά/πορεία (αλληλεγγύης)/πτήση. Βλ. -κίνητος. ● ΣΥΜΠΛ.: μηχανοκίνητος αθλητισμός βλ. αθλητισμός
Πανεπιστημίου 28, 106 79, Αθήνα 210 3664700 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
