Αναζήτηση

ακίνητος, η, ο [ἀκίνητος] α-κί-νη-τος επίθ.: που δεν κινείται, δεν αλλάζει θέση: ~ος: στόχος. ~η: γέφυρα (ΑΝΤ. κινητή). ~ο: βλέμμα. ~α: νερά (ΣΥΝ. στάσιμος· ΑΝΤ. κινούμενος). Κάθομαι/κοιτάζω/παραμένω/στέκομαι ~. Έμεινε ~ σαν άγαλμα (= ασάλευτος)/στο κρεβάτι. Κάτσε/στάσου ~! ~, ψηλά τα χέρια (: διαταγή αστυνομικού σε ύποπτο, κακοποιό, πβ. αλτ¹)! Παρακολουθούσαν ~οι και ανέκφραστοι τα διαδραματιζόμενα. Πβ. ακούνητος, αμετακίνητος.|| (μτφ.) ~ χρόνος. Βλ. -κίνητος. ΑΝΤ. αεικίνητος (1) ● ΣΥΜΠΛ.: ακίνητη περιουσία & ιδιοκτησία: γη και κτίσματα: μεταβίβαση/φορολογία ~ης ~ας. Έχω στην κυριότητά μου ~ ~. ~ ιδιοκτησία πλήρους κυριότητας. Απαλλοτρίωση/τέλος επί ~ης ιδιοκτησίας. Πβ. ακίνητο. ΑΝΤ. κινητή περιουσία, ακίνητη/σταθερή γιορτή & εορτή: ΕΚΚΛΗΣ. που γιορτάζεται πάντοτε σε σταθερή ημερομηνία. ΑΝΤ. κινητή εορτή [< μεσν. ακίνητος εορτή] [< αρχ. ἀκίνητος, γαλλ.- αγγλ. immobile]

άνεμος [ἄνεμος] ά-νε-μος ουσ. (αρσ.) {ανέμ-ου | άνεμοι (λαϊκότ.-λογοτ.) ανέμοι, -ων, -ους} 1. μάζα ατμοσφαιρικού αέρα η οποία κινείται συνήθ. παράλληλα προς την επιφάνεια της Γης με συγκεκριμένη κατεύθυνση: ανατολικός/βόρειος (= βοριάς)/δυτικός/νότιος (= νοτιάς) ~. Αιγαιοπελαγίτικος/απαλός/δροσερός/ευνοϊκός (= ούριος)/ζεστός/μανιασμένος/ξηρός/υγρός/ψυχρός ~. (ΜΕΤΕΩΡ.) Γεωστροφικός ~. Η βοή/δύναμη/πνοή του ~ου. Αντίθετοι/ασθενείς/δυνατοί/ήπιοι/θυελλώδεις/μέτριοι/σφοδροί ~οι. Ξέσπασε/σηκώθηκε/φύσηξε ισχυρός ~. ~ και βροχή (= ανεμοβρόχι). Ο ~ δυνάμωσε/κόπασε/λυσσομανάει/μαίνεται/μουγκρίζει/ουρλιάζει. Ο ~ παρέσυρε/πήρε/σάρωσε/σήκωσε τα πάντα στο πέρασμά του. Πνέει ~ έντασης 8 μποφόρ. Ο ~ άλλαξε διεύθυνση/πορεία. Εξασθενούν σταδιακά οι ~οι. Ενίσχυση/ισχύς/μανία/σφοδρότητα των ~ων. Βλ. αέρας, αντιανέμιος, βαρδάρης, γαρμπής, γρέγος, μαΐστρος, μελτέμι, μουσώνας, λεβάντες, λίβας, όστρια, πουνέντες, σιρόκος, τραμουντάνα. 2. (+ γεν.) (μτφ.) τάση, κλίμα, δυναμική: επαναστατικός/νέος ~. Πνέει/φύσηξε ~ αισιοδοξίας/αλλαγής/ανανέωσης/εκσυγχρονισμού/ελευθερίας. Πβ. αύρα, ρεύμα. ● ΣΥΜΠΛ.: γιος του ανέμου (μτφ.): για πολύ γρήγορο δρομέα ή ιστιοπλόο., ηλιακός άνεμος: ΓΕΩΦ. ροή φορτισμένων σωματιδίων που εκπέμπονται συνεχώς από το ηλιακό στέμμα λόγω υπερθέρμανσης του ήλιου. [< αγγλ. solar wind, 1958] , αληγείς (άνεμοι) βλ. αληγής, αναβατικός άνεμος βλ. αναβατικός, θερμικός άνεμος βλ. θερμικός, καταβάτης/καταβατικός άνεμος βλ. καταβάτης, ούριος άνεμος βλ. ούριος, πλάγιος άνεμος βλ. πλάγιος, ριπή (του) ανέμου βλ. ριπή ● ΦΡ.: όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες & έσπειρες ανέμους, θα θερίσεις θύελλες (παροιμ.): η υποδαύλιση της έχθρας και της διχόνοιας οδηγεί τελικά σε πολύ χειρότερα αποτελέσματα., όπου φυσά(ει) ο άνεμος (προφ.-αρνητ. συνυποδ.): για άτομο που αλλάζει τις πεποιθήσεις του ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν: Είναι πάντα με την εξουσία. ~ ~, δηλαδή., περί ανέμων και υδάτων: γενικά και αόριστα: Κουβεντιάσαμε/μιλούσαμε/συζητούσαμε ~ ~., ποιος καλός άνεμος/αέρας σ' έφερε/σε φέρνει εδώ/κατά 'δω/στα μέρη μας; (προφ.): (για κάποιον που δεν τον περιμέναμε) για ποιο λόγο ήρθες εδώ;, σαν άνεμος/σαν τον άνεμο: πολύ γρήγορα: Έφυγε/όρμηξε/πέρασε ~ ~. Είναι γρήγορος/τρέχει ~ ~. Πβ. σίφουνας., σκορπώ/σκορπίζω κάτι/κάποιον στους τέσσερις/πέντε ανέμους/στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα: σε διάφορες κατευθύνσεις: Η οικογένεια χώρισε και σκορπίστηκε ~ ~., φτερό στον άνεμο (μτφ.-αρνητ. συνυποδ.): αυτός που παρασύρεται από τους άλλους, δεν μπορεί να ελέγξει την πορεία του, άγεται και φέρεται: Είμαι/νιώθω ~ ~ (= ευάλωτος). Είναι/κατάντησε ~ ~ των αυθαιρεσιών (πβ. έρμαιο).|| Οι πολύ κακές καιρικές συνθήκες έκαναν το αεροπλάνο να μοιάζει ~ ~., κόντρα/αντίθετα/ενάντια στο ρεύμα/στον καιρό/στον άνεμο βλ. κόντρα, με το πρώτο φύσημα (του αέρα/ανέμου) βλ. φύσημα [< αρχ. ἄνεμος, γαλλ. vent, αγγλ. wind]

εορτασμός [ἑορτασμός] ε-ορ-τα-σμός ουσ. (αρσ.) (επίσ.) & (προφ.) γιορτασμός: τέλεση γιορτής· σύνολο εκδηλώσεων που είναι αφιερωμένες σε κάποια γιορτή: διήμερος/επετειακός ~. Ο ~ της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος. Ο ~ του Πάσχα. Ο επίσημος ~ του Αγίου ... (πβ. πανήγυρη). Λαμπροί/φαντασμαγορικοί ~οί για το νέο έτος. Βλ. συν~. [< μτγν. ἑορτασμός]

εορταστικός, ή, ό [ἑορταστικός] ε-ορ-τα-στι-κός επίθ. (επίσ.) & (προφ.) γιορταστικός: που σχετίζεται με εορτή: ~ός: διάκοσμος. ~ή: ατμόσφαιρα/περίοδος. ~ό: κλίμα/τραπέζι/τριήμερο. ~ές: εκδηλώσεις (: εορτασμοί). ~ά: εδέσματα. Το ~ό ωράριο των καταστημάτων. Σε ~ούς ρυθμούς κινείται η αγορά. Πβ. γιορτινός, πανηγυρικός. ● επίρρ.: εορταστικά [< αρχ. ἑορταστικός]

εορτή [ἑορτή] ε-ορ-τή ουσ. (θηλ.) (επίσ.): γιορτή, συνήθ. επίσημη ή θρησκευτική. Βλ. προεόρτια. ● ΣΥΜΠΛ.: δεσποτική εορτή & γιορτή: ΕΚΚΛΗΣ. προς τιμήν του Χριστού: η ~ ~ της Αναλήψεως/της Πεντηκοστής/των Χριστουγέννων., θεομητορική εορτή & γιορτή: ΕΚΚΛΗΣ. που σχετίζεται με τη Θεοτόκο: η ~ ~ του Ευαγγελισμού., ακίνητη/σταθερή γιορτή βλ. ακίνητος, κινητή εορτή βλ. κινητός, ονομαστική εορτή βλ. ονομαστικός ● ΦΡ.: κατόπιν εορτής βλ. κατόπιν [< αρχ. ἑορτή]

θυγατέρα θυ-γα-τέ-ρα ουσ. (θηλ.) (διαλεκτ.-λογοτ.): κόρη, θηλυκό παιδί: αγαπητή/ακριβή (= ακριβο~)/μονάκριβη ~. Βλ. μοναχο~, πρωτο~. ● ΦΡ.: κατά μάνα κατά κύρη (κατά γιο και θυγατέρα) βλ. μάνα [< μεσν. θυγατέρα]

ιβέντ [ἰβέντ] ι-βέντ ουσ. (ουδ.) {άκλ.} (προφ.): εκδήλωση: αθλητικό/καλλιτεχνικό/πολιτιστικό ~. Τεστ ~ (: δοκιμαστική διοργάνωση ενόψει της επίσημης, βλ. πρόβα τζενεράλε). Πβ. χάπενινγκ. [< αγγλ. event]

ιστιοπλοΐα [ἱστιοπλοΐα] ι-στι-ο-πλο-ΐ-α ουσ. (θηλ.): ΑΘΛ. πλεύση με ιστιοφόρο: ~ ανοιχτής θαλάσσης. Το (ολυμπιακό) άθλημα της ~ας. Πβ. ιστιοδρομία. Βλ. ναυταθλητισμός, φιν, -πλοΐα. [< γαλλ. navigation à voiles, γερμ. Segel(schif)fahrt]

κεφτές κε-φτές ουσ. (αρσ.) {συνήθ. στον πληθ.} & (σπάν.-λαϊκό) κιοφτές: ΜΑΓΕΙΡ. μικρό σφαιρικό κομμάτι από κιμά ζυμωμένο με ψωμί, αβγά και καρυκεύματα, που τρώγεται τηγανητό ή ψητό: ~έδες με πατάτες. Πλάθω ~έδες. Βλ. -ές, -κεφτές, μπιφτέκι. ● Υποκ.: κεφτεδάκι (το) {συνήθ. στον πληθ.}: ~ια στον φούρνο/με κόκκινη σάλτσα. Βλ. σουτζουκάκι. [< τουρκ. köfte]

κινητός, ή, ό κι-νη-τός επίθ. 1. που είναι δυνατό να κινηθεί ή να μετακινηθεί, που μπορεί κάποιος να του αλλάξει θέση, να τον μεταφέρει: ~ός: γερανός. ~ή: βάση/γέφυρα/σκάλα/συσκευή/τεχνολογία. ~ό: μηχάνημα/ουραίο (τουφεκιού)/στέλεχος (μηχανισμού)/στήριγμα/σύστημα/τηλέφωνο (= κινητό). ~ά: διαχωριστικά/εξαρτήματα/μέρη (π.χ. οροφής)/χωρίσματα. Πβ. κινούμενος.|| (ΟΙΚΟΝ.) ~ά πράγματα μεγάλης αξίας. ΑΝΤ. ακίνητος, σταθερός (2) 2. που χρησιμοποιεί ειδικά εξοπλισμένο και διαμορφωμένο μεταφορικό μέσο, συνήθ. βαν, για να μετακινείται από μέρος σε μέρος: ~ός: σταθμός (παροχής ιατρικής φροντίδας). ~ή: καντίνα. ~ό: συνεργείο (τηλεόρασης). (ΣΤΡΑΤ.) ~ή Ομάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών (ακρ. Κ.ΟΜ.Α.Κ.). Βλ. -κίνητος. 3. (σπανιότ.) που μεταβάλλεται, αλλάζει: ~ή: κλίμακα μισθών/ωρών εργασίας. ● Ουσ.: κινητά (τα): κινητή περιουσία: ~ και ακίνητα. ● ΣΥΜΠΛ.: κινητή εορτή & γιορτή: ΕΚΚΛΗΣ. της οποίας η ημερομηνία δεν είναι σταθερή (εξαρτάται από το Πάσχα). ΑΝΤ. ακίνητη/σταθερή γιορτή [< μεσν. κινητή εορτή] , κινητή μονάδα: που είναι πλήρως εξοπλισμένη για την εξυπηρέτηση κάποιου σκοπού, συνήθ. δημόσιας ωφέλειας, και μεταφέρεται με ειδικά διαμορφωμένο όχημα: ~ ~ αιμοληψίας/ενημέρωσης/προληπτικής ιατρικής/ψυχικής υγείας., κινητή περιουσία: περιουσιακά στοιχεία που μπορούν να μεταφερθούν. ΑΝΤ. ακίνητη περιουσία, κινητή τηλεφωνία: ΤΗΛΕΠ. που αναφέρεται στην επικοινωνία μέσω κινητού τηλεφώνου, στην τεχνολογία και τις υπηρεσίες που την υποστηρίζουν: εταιρική/συνδρομητική ~ ~. Ακτινοβολία/δίκτυο/κεραίες/σύνδεση/τέλη ~ής ~ας. ΑΝΤ. σταθερή τηλεφωνία [< αγγλ. mobile telephony] , κινητό γραφείο: ΤΗΛΕΠ.-ΠΛΗΡΟΦ. φορητή ηλεκτρονική συσκευή (κυρ. λάπτοπ ή κινητό τηλέφωνο με ηλεκτρονικό στιλό), που παρέχει δυνατότητες γραφείου. [< αγγλ. mobile office] , κινητός μέσος (όρος): ΣΤΑΤΙΣΤ. μέση τιμή μιας αξίας (μετοχής, νομίσματος) για συγκεκριμένη χρονική περίοδο που προηγήθηκε. [< αγγλ. moving average, 1912] , κινητά φύλλα βλ. φύλλο, κινητές αξίες βλ. αξία, κινητές υπηρεσίες βλ. υπηρεσία, κινητή βιβλιοθήκη βλ. βιβλιοθήκη, κινητή μάθηση βλ. μάθηση ● ΦΡ.: είναι ζωντανή/κινητή βιβλιοθήκη/εγκυκλοπαίδεια βλ. εγκυκλοπαίδεια [< 1: αρχ. κινητός, γαλλ.-αγγλ. mobile]

μανά μα-νά: μόνο στη ● ΦΡ.: ξανά μανά βλ. ξανά ΜΑΝΑ

ονομαστικός, ή, ό [ὀνομαστικός] ο-νο-μα-στι-κός επίθ. 1. που περιέχει ονόματα: ~ός: (τηλεφωνικός) κατάλογος. ~ή: κατάσταση (μαθητών)/λίστα (επιτυχόντων). Χρονολογικοί, θεματικοί και ~οί πίνακες. 2. ΟΙΚΟΝ. (συνήθ. για ποσό) που ισχύει επίσημα κατά την τρέχουσα χρονική περίοδο, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη πληθωριστικές πιέσεις, κρατήσεις, προσαυξήσεις, επιβαρύνσεις: ~ός: (φορολογικός) συντελεστής. ~ή: αμοιβή/(συναλλαγματική) ισοτιμία/σύγκλιση/τιμή. ~ό: ΑΕΠ/επιτόκιο/(μετοχικό) κεφάλαιο/κόστος (εργασίας). Αύξηση τόσο σε ~ούς όσο και σε πραγματικούς όρους. Πβ. τρέχων. 3. (για μέγεθος) μέγιστη απόδοση σε θεωρητικό επίπεδο, χωρίς να συνυπολογίζονται δευτερεύοντες παράγοντες που μπορεί να την επηρεάσουν· που ισχύει κατ' όνομα: ~ός: αριθμός (στροφών)/όγκος. ~ή: διάμετρος/ένταση/(θερμική) ισχύς/παροχή/ποσότητα. ~ό: βάρος/εύρος/πάχος/ρεύμα/φορτίο. ~ές: διαστάσεις. ~ή ταχύτητα λήψης δεδομένων. 4. που αναγράφει το όνομα του προσώπου για το οποίο εκδίδεται: (ΟΙΚΟΝ.) ~ός: τίτλος (ΑΝΤ. ανώνυμος). ~ές: μετοχές. ~ά: χρεόγραφα. || ~ά και αριθμημένα εισιτήρια.|| ~ή: αναφορά/επιστολή/καταγγελία/πρόσκληση. ● επίρρ.: ονομαστικά & (λόγ.) -ώς [ῶς] ● ΣΥΜΠΛ.: ονομαστική αξία & ονομαστική τιμή, αξία στο άρτιο: ΟΙΚΟΝ. η αναγραφόμενη σε νόμισμα ή τίτλο αξία του, η οποία θεωρείται ότι ισχύει επίσημα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι και η πραγματική (δεδομένου του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης): ~ ~ γραμματίου/ομολόγου. [< αγγλ. nominal value] , ονομαστική εορτή & γιορτή: ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία τιμά τη μνήμη Αγίου (ή Μάρτυρα ή Οσίου) και κατ' επέκτ. γιορτάζει κάθε άτομο που έχει το όνομά του: Πότε έχεις την ~ σου ~;, ονομαστική ψηφοφορία & ψηφοφορία με ονομαστική κλήση: (συνήθ. στη Βουλή) διαδικασία κατά την οποία κάθε βουλευτής εκφράζει την προτίμησή του με ναι, όχι ή παρών, όταν ακούσει να εκφωνείται (με αλφαβητική σειρά) το όνομά του από κατάλογο: μυστική/φανερή ~ ~. Πρόταση ~ής ~ας., ονομαστική κλήση βλ. κλήση, ονομαστική μετοχή βλ. μετοχή, ονομαστική πίεση βλ. πίεση, ονομαστικός μισθός βλ. μισθός [< αρχ. ὀνομαστικός, γαλλ. nominatif, nominal, πβ. γαλλ. onomastique, αγγλ. onomastic]

Πασχαλιά² Πα-σχα-λιά ουσ. (θηλ.) (λαϊκό): Πάσχα. Πβ. Λαμπρή. ● ΦΡ.: δεν είναι κάθε μέρα τ' Άι-Γιαννιού/Πασχαλιά/Κυριακή/γιορτή (παροιμ.): δεν μπορούμε να έχουμε κάθε μέρα επιτυχίες ή ευχάριστα γεγονότα. [< μεσν. πασχαλία]

πατέρας πα-τέ-ρας ουσ. (αρσ.) {πατέρ-ες (προφ. στη σημ. 1, -άδες)} & (λόγ.) πατήρ {γεν. πατρός, κλητ. πάτερ} 1. άνδρας που έχει αποκτήσει παιδί: βιολογικός (βλ. τεστ πατρότητας)/φυσικός ~. Θετός ~ (= ψυχο~). Καλός/στοργικός/τρυφερός ~. Σύζυγος και ~ τριών παιδιών (= τρίτεκνος). Ο ρόλος του ~α (στην οικογένεια). Η Γιορτή/(Παγκόσμια) (Η)μέρα του ~α. Ορφανός από ~α. Η γιαγιά από τον ~α (= από την πλευρά, από το σόι του ~α). Έγινε (για πρώτη φορά) ~. Φτυστός ο ~ του. Πβ. γεννήτορας, γέρος, μπαμπάς. Βλ. γονέας, μητέρα, παππούς, -πατέρας, πατρο-.|| (ΓΡΑΦΕΙΟΚΡ.) Όνομα πατρός (= πατρώνυμο).|| Μου στάθηκε σαν (αληθινός/πραγματικός) ~. Τον είχα σαν ~α μου. 2. αρσενικό ζώο που έχει αποκτήσει νεογνά. 3. (κ. με κεφαλ. Π, μτφ.) εφευρέτης, ιδρυτής: ο ~ της Ιατρικής/Τυπογραφίας. Πβ. θεμελιωτής, πατριάρχης. Βλ. πρωτεργάτης, σκαπανέας. 4. ΕΚΚΛΗΣ. (με κεφαλ. Π) ο Θεός: ο (επ)ουράνιος ~.|| Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. 5. ΕΚΚΛΗΣ. ιερέας ή μοναχός: αγιορείτες ~ες. Ο ~/πατήρ Νικόδημος. Βλ. πάτερ. ● πατέρες (οι): πρόγονοι: η γη/η κληρονομιά/οι παραδόσεις των ~ων (= προπατόρων) μας. ● Υποκ.: πατερούλης (ο): σημ. 1. ● ΣΥΜΠΛ.: Άγιοι Πατέρες: ΕΚΚΛΗΣ. ονομασία των Επισκόπων και ειδικότ. των μελών της Ιεράς Συνόδου· οι Πατέρες της Εκκλησίας. [< μεσν.] , Κυριακή των (Αγίων) Πατέρων: ΕΚΚΛΗΣ. καθεμία από τις τρεις Κυριακές του χρόνου, κατά τις οποίες εορτάζονται οι Πατέρες της Α', Δ' και Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, αντίστοιχα., οι Πατέρες της Εκκλησίας & οι Εκκλησιαστικοί Πατέρες: ΘΕΟΛ. εκκλησιαστικοί άνδρες, κυρ. κληρικοί, που με τη διδασκαλία και τα συγγράμματά τους θεμελίωσαν το χριστιανικό δόγμα: Αποστολικοί ~ ~. Βλ. πατερικός, πατρολογία. [< μτγν.] , πατέρας του έθνους 1. για άνδρα που υπήρξε αρχηγός και καθοδηγητής ενός έθνους. Βλ. εθνάρχης. 2. {στον πληθ.} (ειρων.) εθνοπατέρας., πατέρας-αφέντης (κυρ. παλαιότ.): αυταρχικός πατέρας, αρχηγός της οικογένειας. Πβ. κύρης. [< ιταλ. padre padrone] , πνευματικός πατέρας 1. (μτφ.) πνευματικός άνθρωπος που επηρέασε καθοριστικά τη διαμόρφωση της σκέψης ενός προσώπου: ο ~ ~ ενός λογοτέχνη/πολιτικού. Τον θεωρούσε ~ό του ~α. Πβ. δάσκαλος, μέντορας, πυγμαλίων. 2. (μτφ.) εισηγητής ιδέας ή τάσης: ο ~ ~ ενός θεσμού/κινήματος. 3. ΕΚΚΛΗΣ. ανάδοχος ή εξομολόγος. ● ΦΡ.: από πατέρα σε γιο: με κληρονομικό τρόπο: Τα μυστικά της τέχνης τους διδάσκονται/μεταβιβάζονται/περνούν ~ ~. Πβ. από γενιά σε γενιά, (από) πάππου προς πάππου. [< γαλλ. de père en fils] , λες και/σαν να του σκότωσα τη μάνα/τον πατέρα βλ. σκοτώνω, μου ζητάει κάποιος τη μάνα και τον πατέρα βλ. μάνα, παιδί της μάνας/του πατέρα του βλ. παιδί, πάτερ φαμίλιας βλ. φαμίλια, πόλεμος πατήρ πάντων βλ. πόλεμος, χωράφι του πατέρα του βλ. χωράφι [< 1: μεσν. πατέρας < αρχ. πατήρ 2: γαλλ. père 3: αρχ. ~, γαλλ. ~ 4: μτγν. πατήρ 5: μτγν. κ. μεσν.]

υπερφρούτο [ὑπερφροῦτο] υ-περ-φρού-το ουσ. (ουδ.): φρούτο εξαιρετικά πλούσιο σε θρεπτικές και αντιοξειδωτικές ουσίες. Βλ. αχλαδόμηλο, γιούζου, υπερτροφή. [< αγγλ. superfruit, 2005]

φανφάρα φαν-φά-ρα ουσ. (θηλ.) & φαμφάρα: ΜΟΥΣ. μελωδία ή μοτίβο για τρομπέτες ή/και άλλα χάλκινα πνευστά, για εορταστικούς ή στρατιωτικούς σκοπούς· συνεκδ. η αντίστοιχη μπάντα. ● φανφάρες (οι) (κυρ. μτφ.-προφ.): βαρύγδουπα, στομφώδη λόγια· πομπώδεις εκδηλώσεις: επικοινωνιακές/προεκλογικές ~ (= μεγαλοστομίες, φλυαρίες). Πβ. αερολογίες, πομφόλυγες, φληναφήματα.|| Τελετές χωρίς (περιττές) ~ και τυμπανοκρουσίες (πβ. εντυπωσιασμός). Είναι όλο ~ (= εφέ, φιγούρα) και υποσχέσεις. [< ιταλ. fanfara, γαλλ. fanfare]

φιέστα φιέ-στα ουσ. (θηλ.) 1. πανηγυρικός εορτασμός ενός γεγονότος: ολυμπιακή/πρωτοχρονιάτικη/χριστουγεννιάτικη ~. ~ εγκαινίων/τίτλου/υποδοχής. ΣΥΝ. γιορτή (1) 2. (μειωτ.) κάθε εκδήλωση που λαμβάνει υπερβολικά μεγάλες διαστάσεις, ενώ υστερεί σε περιεχόμενο: επικοινωνιακή/κακόγουστη/κομματική/λαμπρή/προεκλογική/προπαγανδιστική ~. Πβ. επίδειξη, πανηγύρι, παράτα¹. [< ιταλ. διαλεκτ. fiesta, ισπ. ~]

χαβάγια χα-βά-για ουσ. (θηλ.): ΜΟΥΣ. χαβανέζικη, συνήθ. εξάχορδη, κιθάρα. Βλ. γιουκαλίλι. [< αγγλ. Hawaiian guitar, 1928]