-ίας: επίθημα αρσενικών ουσιαστικών για δήλωση κτήσης ή ιδιότητας: εισοδηματ~/κτηματ~. Aισθηματ~.|| Λοχ~/σμην~.|| (μειωτ.) Aμφισβητ~/αντιρρησ~/διαδοσ~/καυχηματ~/πραξικοπηματ~/ταραξ~.
-ιάς1: επίθημα αρσενικών ουσιαστικών για δήλωση επαγγελματικής ιδιότητας ή άλλου χαρακτηριστικού: σκαφτ~. Πβ. -ουργός.|| (μειωτ.) Γραφ~ (βλ. γραφ-έας).|| Φον~.
-ιάς2: (περιληπτ.-συνήθ. ως τοπωνύμιο) επίθημα αρσενικών ουσιαστικών∙ δηλώνει έκταση που καλύπτεται από συγκεκριμένo είδος βλάστησης: πευκ~. Πβ. -ώνας. Βλ. -τοπος.
-ιάς3: επίθημα αρσενικών ουσιαστικών με αναφορά σε καιρικά φαινόμενα: (συνήθ. για άνεμο:) βορ~/νοτ~.|| Χιον~.
-ίαση: επίθημα ιατρικών όρων για δήλωση πάθησης ή νόσου: μολυβδ~/μυδρ~/μυκητ~/ψωρ~. Βλ. -ία, -ίτιδα, -πάθεια, -ωση2.
-ιάτης, -ιάτισσα επίθημα ουσιαστικών που δηλώνει 1. προέλευση, καταγωγή: Μαν~/Μικρασ~/Σπαρτ~. Πβ. -ίτης1, -ιώτης.2. ιδιότητα ή χαρακτηριστικό: αγωγ~/χωρ~.
-ιάτικα: επίθημα επιρρημάτων∙ δηλώνει την ενόχληση του ομιλητή για τον ακατάλληλο χρόνο πραγματοποίησης ενέργειας ή γεγονότος: βραδ~/καλοκαιρ~/μεσημερ~/νυχτ~/πασχαλ~/σαββατ~/χριστουγενν~.
-ιάτικος , η, ο (προφ.): επίθημα για τον σχηματισμό επιθέτων∙ δηλώνει χρόνο ή χαρακτηριστικό που ανήκει ή ταιριάζει σε ό,τι εκφράζει η πρωτότυπη λέξη: αυγουστ~/βραδ~/πρωιν~. Πβ. -ιανός, -ινός.|| Γαμπρ~/νυφ~ (πβ. -ικός). Βλ. -άτικος.
-ιατρική: το ουσιαστικό ιατρική ως β’ συνθετικό για τη δήλωση επιμέρους κλάδων: αθλητ~/γηρ~/κτην~/οδοντ~/οφθαλμ~ (= οφθαλμο-λογία)/παιδ~/φυσ~/ψυχ~.
-ιατρικός , ή, ό: το επίθετο ιατρικός ως β’ συνθετικό: αθλητ~/κτην~/οδοντ~/παιδ~/φυσ~.
-ίατρος {-ίατρου (συνηθέστ.) -ιάτρου} β' συνθετικό αρσενικών και θηλυκών ουσιαστικών που δηλώνει 1. γιατρό, η ειδικότητα του οποίου ορίζεται από το α' συνθετικό: αθλητ~/αστ~/νομ~/οδοντ~/οφθαλμ~/παιδ~/σχολ~/φυσ~/ψυχ~.2. βαθμό στρατιωτικού γιατρού: (με προθήματα:) ανθυπ~/αρχ~/υπ~.
-ιδα: επίθημα θηλυκών ουσιαστικών παράγωγων από αρσενικά σε -ης: ηγέτ~/καλλιτέχν~/λογοτέχν~/προστάτ~ (πβ. -τρια)/σκηνοθέτ~/συνεργάτ~. Πβ. -ις1, -ισσα.
-ίδα1: επίθημα θηλυκών ουσιαστικών, μεταπλασμός του λόγιου σε -ίς: βαλβ~/βλεφαρ~/γλωττ~/ελπ~/κηλ~/πατρ~/σφραγ~/χειροβομβ~.
-άτικος, η, ο: επίθημα για τον σχηματισμό επιθέτων που δηλώνουν ότι κάποιος ή κάτι ανήκει ή ταιριάζει στη σχετική χρονική περίοδο: αποκρι~.|| (σε επιρρ. χρήση, έκφρ. δυσαρέσκειας:) Κυριακ-άτικα. Βλ. -ιάτικος.
-ία
-ίαεπίθημα θηλυκών ουσιαστικών που 1. παράγονται από ρήματα ή ουσιαστικά και δηλώνουν ενέργεια ή αποτέλεσμα: επιθυμ~ (επιθυμώ)/καταγγελ~ (καταγγέλλω)/φιλονικ~ (φιλονικώ).|| Αρχαιοκαπηλ~ (αρχαιοκάπηλος)/κερδοσκοπ~ (κερδοσκόπος)/προεδρ~ (πρόεδρος).2. σχηματίζονται από επίθετα και φανερώνουν κατάσταση ή ιδιότητα: ομοφων~ (ομόφωνος)/φυγοπον~ (φυγόπονος).3. αποτελούν επιστημονικούς όρους και αναφέρονται σε πάθηση ή γενικότ. μη φυσιολογική κατάσταση: (ΙΑΤΡ.) αμνησ~/αναφυλαξ~/δυσεντερ~/πνευμον~.|| Aϋπν~/δυσπεψ~.4. ανήκουν στην κατηγορία των τοπωνυμίων: Ινδ~/Ιταλ~/Σερβ~.|| Θεσσαλ~/Μακεδον~.
-ίδιο
-ίδιο{-ιδίου | -ιδίων} (λόγ.): υποκοριστικό επίθημα ουδέτερων ουσιαστικών: αγαλματ~/εικον~/κρατ~/κυστ~/ογκ~/σακ~/σταγον~/φιαλ~.|| (με μείωση ή απώλεια της υποκοριστικής σημ.:) Bακτηρ~/γον~.
-τζίδικος
-τζίδικος, η, ο & (σπάν.) -τζήδικος: επίθημα επιθέτων που δηλώνουν ιδιότητα: αερι~/ετοιμα~/εφε~/πεθαμενα~/πλακα~/σαματα~/σκι~/τζαμπα~/φιγουρα~/χαβαλε~.
-τοπος
-τοποςβ' συνθετικό αρσενικών ουσιαστικών που δηλώνει 1. τόπο γεμάτο από ό,τι δηλώνει το α' συνθετικό: δασό~/θαμνό~/ψαρό~.|| Σκουπιδό~.2. περιοχή με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: αγριό~/βιό~/γεώ~/κυνηγό~/ξερό~/χερσό~.3. χώρο κατάλληλο για ορισμένη δραστηριότητα: παιδό~/παιχνιδό~.
-ωπός
-ωπός, ή, ό: επίθημα επιθέτων που δηλώνει ότι το προσδιοριζόμενο μοιάζει, είναι σχεδόν όμοιο με ό,τι εκφράζει το θέμα: σκυθρ~/χαρ~.|| (απόχρωση) Κιτριν~/κοκκιν~. Kασταν~/ξανθ~. Bλ. -ουλός.
Πανεπιστημίου 28, 106 79, Αθήνα 210 3664700 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
