αντιπρόταση [ἀντιπρόταση] α-ντι-πρό-τα-ση ουσ. (θηλ.): πρόταση που στοχεύει στην αναίρεση, τροποποίηση ή συμπλήρωση κάποιας άλλης: ολοκληρωμένη/πολιτική ~. Κριτική χωρίς συγκεκριμένη ~. Καταθέτω/υποβάλλω ~. Η επιλογή έγινε ομόφωνα, καθώς δεν υπήρξε ουσιαστική ~. Έχετε κάποια ~;|| (ΝΟΜ.) ~άσεις με επιχειρήματα κατά του αντιδίκου. Βλ. αντεπιχείρημα. [< μτγν. ἀντιπρότασις, γαλλ. contre-proposition]
αντιπροτείνω [ἀντιπροτείνω] α-ντι-προ-τεί-νω ρ. (μτβ.) {αντιπρότεινα, αντιπροτά-θηκε, αντιπροτείν-οντας}: κάνω αντιπρόταση: ~ αλλαγές/λύσεις. Έχω να ~ το εξής ... Αμφισβητείς, χωρίς να ~εις. Το αίτημα απορρίφθηκε και ~θηκε να ... ΣΥΝ. αντιπαραθέτω (2), αντιπαρατάσσω (2), αντιτάσσω (1), αντιτείνω [< μτγν. ἀντιπροτείνω]
αντιπρυτανεία [ἀντιπρυτανεία] α-ντι-πρυ-τα-νεί-α ουσ. (θηλ.) (ως το 2011) 1. το αξίωμα του αντιπρύτανη· συνεκδ. το χρονικό διάστημα της θητείας του ή οι ίδιοι οι αντιπρυτάνεις: υποψήφιοι για την ~. Ανέλαβε την ~.|| Το αίτημα κατατέθηκε από την ~.2. (συνεκδ.) το γραφείο του αντιπρύτανη. Βλ. πρυτανεία. [< γερμ. Prorektorat, γαλλ. vice-rectorat]
αντιπρύτανης [ἀντιπρύτανης] α-ντι-πρύ-τα-νης ουσ. (αρσ. + θηλ., σπανιότ. αντιπρυτάνισσα): ο δεύτερος στην πανεπιστημιακή ιεραρχία μετά τον πρύτανη: Οι τέσσερις ~άνεις στο ΕΚΠΑ: Διοικητικών Υποθέσεων, Έρευνας και Δια Βίου Εκπαίδευσης, Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Φοιτητικής Μέριμνας, Οικονομικών, Προγραμματισμού και Ανάπτυξης. [< γερμ. Prorektor, γαλλ. vice-recteur]
αντιπτέραρχος [ἀντιπτέραρχος] α-ντι-πτέ-ραρ-χος ουσ. (αρσ. + θηλ.): ΣΤΡΑΤ. ανώτατος αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας, ανώτερος από τον υποπτέραρχο και κατώτερος από τον πτέραρχο κατά έναν βαθμό· αντιστοιχεί στον αντιστράτηγο του Στρατού Ξηράς, της Ελληνικής Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής και τον αντιναύαρχο του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος.
αντιπύρ [ἀντιπύρ] α-ντι-πύρ ουσ. (ουδ.): μέθοδος δασοπυρόσβεσης που συνίσταται σε εσκεμμένη και ελεγχόμενη καύση μιας λωρίδας γης, προκειμένου να σταματήσει η φωτιά, όταν φτάσει σε αυτό το σημείο. Βλ. αντιπυρική ζώνη. [< γαλλ. contre-feu]
αντιπύραρχος [ἀντιπύραρχος] α-ντι-πύ-ραρ-χος ουσ. (αρσ. + θηλ.): υψηλόβαθμος αξιωματικός της Πυροσβεστικής, ανώτερος από τον επιπυραγό και κατώτερος από τον πύραρχο κατά έναν βαθμό· αντιστοιχεί στον αντιπλοίαρχο του Λιμενικού Σώματος και του Πολεμικού Ναυτικού, τον αστυνομικό υποδιευθυντή της Ελληνικής Αστυνομίας, τον αντισυνταγματάρχη του Στρατού Ξηράς και τον αντισμήναρχο της Πολεμικής Αεροπορίας.
αντιπυρετικός , ή, ό [ἀντιπυρετικός] α-ντι-πυ-ρε-τι-κός επίθ.: ΙΑΤΡ. που καταπολεμά τον πυρετό: ~ή: δράση. ● Ουσ.: αντιπυρετικό (το) {συνηθέστ. στον πληθ.}: ΦΑΡΜΑΚ. η αντίστοιχη ουσία ή το φάρμακο: ~ σε σιρόπι/υπόθετο/χάπι. Παίρνω ~. Αναλγητικά και ~ά. [< γαλλ. antipyrétique, αγγλ. antipyretic]
αντιπυρηνικός , ή, ό [ἀντιπυρηνικός] α-ντι-πυ-ρη-νι-κός επίθ. 1. που αντιτίθεται στην παραγωγή και χρήση πυρηνικής ενέργειας ή και πυρηνικών όπλων: ~ός: αγώνας. ~ή: διαδήλωση.2. ΒΙΟΛ.- ΙΑΤΡ. που αντιδρά με συστατικά του κυτταρικού πυρήνα ή τα καταστρέφει: ~ά: αντισώματα.3. που προστατεύει από την πυρηνική ενέργεια ή και τα πυρηνικά όπλα: ~ή: ομπρέλα. ~ό: καταφύγιο. [< αγγλ. antinuclear, 1958, γαλλ. antinucléaire, 1960]
αντιπυρικός , ή, ό [ἀντιπυρικός] α-ντι-πυ-ρι-κός επίθ. (λόγ.) 1. που προλαμβάνει την πυρκαγιά, προστατεύει από αυτή ή περιορίζει την επέκτασή της: ~ός: σχεδιασμός. ~ή: αντοχή (= πυραντοχή)/ασφάλεια (= πυρασφάλεια)/περίοδος/προστασία. ~ά: έργα/μέτρα.2. (ειδικότ.) που έχει περιορισμένη ή μηδενική ευφλεκτότητα ή συντελεί σε αυτή(ν): ~ός: εξοπλισμός. ~ή: κουβέρτα/στολή. ~ό: υγρό. ~ές: πόρτες. Τα ~ά υλικά είναι πυράντοχα ή βραδύκαυστα. Πβ. άκαυστος, άφλεκτος. ● ΣΥΜΠΛ.: αντιπυρική ζώνη1. φυσική ή τεχνητή λωρίδα εδάφους χωρίς βλάστηση ή άλλα εύφλεκτα υλικά, ώστε να εμποδίζεται η εξάπλωση πυρκαγιάς: δασική ~ ~. ~ ~ και μέτρα πυροπροστασίας. Διάνοιξη ~ών ~ών. Βλ. αντιπύρ.2. ΠΛΗΡΟΦ. & αντιπυρικός τοίχος: πύλη δικτύου ή λογισμικό που προστατεύει ένα υποδίκτυο ή κόμβο από μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση. [< 1: αγγλ. firebreak 2: αγγλ. firewall, 1974]
αντιραντάρ [ἀντιραντάρ] α-ντι-ρα-ντάρ επίθ./ουσ. {άκλ.}: ΤΕΧΝΟΛ. που εμποδίζει την ανίχνευση από ραντάρ: βλήματα/πύραυλος ~. [< αγγλ. antiradar, 1944, γαλλ. ~, περ. 1950]
αντιρατσισμός [ἀντιρατσισμός] α-ντι-ρα-τσι-σμός ουσ. (αρσ.): στάση και αντίληψη αντίθετη προς τον ρατσισμό. ΑΝΤ. ρατσισμός [< γαλλ. antiracisme, 1958]
αντιρατσιστής [ἀντιρατσιστής] α-ντι-ρα-τσι-στής ουσ. (αρσ.) {θηλ. αντιρατσίστρια}: πρόσωπο που αντιτίθεται στον ρατσισμό. Βλ. αντιφασίστας. [< γαλλ. antiraciste, 1938]
αντιρατσιστικός , ή, ό [ἀντιρατσιστικός] α-ντι-ρα-τσι-στι-κός επίθ.: που σχετίζεται με τον αντιρατσισμό: ~ός: αγώνας. ~ή: διαδήλωση/δράση. ~ό: κίνημα. ~ά: συνθήματα. ΑΝΤ. ρατσιστικός [< γαλλ. antiraciste, 1938]
αντιρετροϊκός , ή, ό [ἀντιρετροϊκός] α-ντι-ρε-τρο-ϊ-κός επίθ.: ΙΑΤΡ. που δρα κατά του ρετροϊού, κυρ. κατά του ιού του έιτζ: ~ή: θεραπεία. ~ά: σκευάσματα/φάρμακα. Βλ. οροθετικός. [< αγγλ. antiretroviral, 1979, γαλλ. antirétroviral, 1990]
αντιρευματικός , ή, ό [ἀντιρευματικός] α-ντι-ρευ-μα-τι-κός επίθ.: ΙΑΤΡ. που αντιμετωπίζει, καταπολεμά τους ρευματισμούς: ~ή: δράση. ~ές: ιδιότητες. ● Ουσ.: αντιρευματικό (το) {συνηθέστ. στον πληθ.}: ΦΑΡΜΑΚ. το αντίστοιχο φάρμακο. Βλ. αναλγητικά, αντιπυρετικό. [< γαλλ. antirhumatismal, αγγλ. antirheumatic]
αντεπιχείρημα
αντεπιχείρημα [ἀντεπιχείρημα] α-ντε-πι-χεί-ρη-μα ουσ. (ουδ.): επιχείρημα που προβάλλεται, για να ανασκευαστεί άλλο: λογικό/σοβαρό ~. Απαντώ με/προβάλλω ~ατα. Χρησιμοποιούν ως ~ ότι ... Βλ. ανταπάντηση, αντιπρόταση. [< γαλλ. contre-argument]
αντιπύρ [ἀντιπύρ] α-ντι-πύρ ουσ. (ουδ.): μέθοδος δασοπυρόσβεσης που συνίσταται σε εσκεμμένη και ελεγχόμενη καύση μιας λωρίδας γης, προκειμένου να σταματήσει η φωτιά, όταν φτάσει σε αυτό το σημείο. Βλ. αντιπυρική ζώνη. [< γαλλ. contre-feu]
αντιφασίστας
αντιφασίστας [ἀντιφασίστας] α-ντι-φα-σί-στας ουσ. (αρσ.) {θηλ. αντιφασίστρια}: πρόσωπο που αντιτίθεται στον φασισμό: αντιρατσιστής και ~.|| (ως επίθ.) ~ αγωνιστής. ΑΝΤ. φασίστας (1) [< ιταλ. antifascista, 1920, γαλλ. antifasciste, 1924]
προχθές
προχθές προ-χθές επίρρ. & προχτές & (λαϊκό) προψές: (χρον.) μια μέρα πριν από τη χθεσινή, πριν από δύο μέρες: ~ τα ξημερώματα/αργά το βράδυ. Ισχύουν από ~ αυξήσεις στα ... Δεν προσήλθε στην προγραμματισμένη για ~ σύσκεψη. ● ΦΡ.: χθες προχθές βλ. χθες & χτες [< μτγν. προχθές]
πρυτανεία
πρυτανεία πρυ-τα-νεί-α ουσ. (θηλ.) 1. το ανώτατο διοικητικό όργανο πανεπιστημιακού ιδρύματος και οι υπηρεσίες του: γραμματεία/γραφείο ~ας.2. η ιεραρχική βαθμίδα και συνεκδ. η θητεία του πρύτανη: υποψήφιοι για την ~.|| Η ανάθεση του έργου έγινε επί ~ας του ... Βλ. αντι~.3. (συνεκδ.) το κτίριο στο οποίο εδρεύουν οι πρυτανικές Αρχές: η ~ του Πολυτεχνείου. [< μτγν. πρυτανεία ‘περίοδος προεδρίας των πρυτάνεων’, γερμ. Rektorat ή γαλλ. rectorat]
Πανεπιστημίου 28, 106 79, Αθήνα 210 3664700 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
