Αναζήτηση

αυτοπροβολή [αὐτοπροβολή] αυ-το-προ-βο-λή ουσ. (θηλ.) (αρνητ. συνυποδ.): η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του αυτοπροβάλλομαι: Ανάγκη/μανία/μέσο/τάση ~ής. Πβ. (αυτο)επίδειξη. ΣΥΝ. αυτοδιαφήμιση [< αγγλ. self-promotion]

βρακί βρα-κί ουσ. (ουδ.) (προφ.): εσώρουχο που καλύπτει την περιοχή των γεννητικών οργάνων και τους γλουτούς: άσπρο/βαμβακερό/τρύπιο ~. Ανδρικό ~ (πβ. μπόξερ, σλιπ, σώβρακο). Γυναικείο ~ (πβ. κιλότα). Αλλάζω/βάζω/βγάζω/φορώ ~.|| (κατ' επέκτ.) Mάζεψε τα ~ιά σου (= παντελόνια)! ● Υποκ.: βρακάκι (το) ● ΦΡ.: δεν έχει (δεύτερο) βρακί να φορέσει (μτφ.): είναι πολύ φτωχός., δίνει/πουλάει και το βρακί του (μτφ.): κάνει, προσφέρει τα πάντα, προκειμένου να πετύχει κάτι., κατεβάζει τα βρακιά (του) (μτφ.): υποχωρεί, δειλιάζει., τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους/και μεταξωτούς κώλους (παροιμ.): για κάποιον που επιθυμεί να επιτύχει φιλόδοξο ή δύσκολο στόχο, αλλά δεν έχει τις απαιτούμενες ικανότητες ή τη διάθεση να κάνει τις απαραίτητες προσπάθειες., την πήρε με το βρακί της (παλαιότ.-μτφ.): την παντρεύτηκε χωρίς προίκα., τον έβαλε/τον έχει βάλει στο βρακί της (μτφ.): (κυρ. για σύζυγο) τον κάνει ό,τι θέλει, τον σέρνει από τη μύτη., κώλος και βρακί βλ. κώλος [< μεσν. βρακί(ν)]

δικανικός, ή, ό δι-κα-νι-κός επίθ. (επίσ.): που σχετίζεται με τη δίκη και τις αγορεύσεις στο δικαστήριο: ~ός: λόγος (βλ. επιδεικτικός, συμβουλευτικός)/όρος/συλλογισμός. ~ή: γλωσσολογία (πβ. δικαστική)/ικανότητα/κρίση/ρητορική. ~ό: επιχείρημα. [< αρχ. δικανικός]

επιθήλιο [ἐπιθήλιο] ε-πι-θή-λι-ο ουσ. (ουδ.) {-ου (συνήθ. λόγ.) -ίου}: ΑΝΑΤ.-ΦΥΣΙΟΛ. λεπτός μεμβρανώδης ιστός που αποτελείται από ένα ή περισσότερα κυτταρικά στρώματα και καλύπτει εσωτερικές και εξωτερικές επιφάνειες του σώματος και των οργάνων του: αδενικό (: από κύτταρα που παράγουν εκκρίσεις)/οσφρητικό (: επένδυση της οσφρητικής περιοχής της ρινικής κοιλότητας) ~. Κυβοειδές/κυλινδρικό/πλακώδες ~ (: με βάση το σχήμα των κυττάρων). Το ~ των βρόγχων/του παχέος εντέρου. [< γαλλ. épithélium, αγγλ. epithelium]

-μανής, ής, ές {-μανή (λόγ.) -μανούς | -μανείς (ουδ. -μανή)} (λόγ.): επίθημα ουσιαστικών και επιθέτων που αναφέρονται σε άτομο το οποίο χαρακτηρίζεται από υπερβολική αγάπη, πάθος ή συνήθ. εμμονή για αυτό που δηλώνει το α' συνθετικό: γραφο~/εργασιο~/θεατρο~/μουσικο~/τελειο~.|| (συνήθ. αρνητ. συνυποδ.) Αρχο~/δικο~/ξενο~ (πβ. -θήρας).|| (ΨΥΧΟΛ.-ΨΥΧΙΑΤΡ.) Μεγαλο~/μυθο~. Ερωτο~ (= νυμφο~, σεξο~)/κλεπτο~/πυρο~/τοξικο~ (= ναρκο~). Πβ. -ληπτος, -πληκτος.

μεγαλομανία με-γα-λο-μα-νί-α ουσ. (θηλ.) 1. αδικαιολόγητα μεγάλη αυτοπεποίθηση, υπέρμετρη φιλοδοξία. Πβ. αλαζονεία. 2. ΨΥΧΙΑΤΡ. μονομανία κατά την οποία ο ασθενής πιστεύει ότι διαθέτει εξαιρετικές ικανότητες ή προσόντα (π.χ. ευφυΐα, εντυπωσιακή ομορφιά) και διακατέχεται από έντονη επιθυμία για δόξα και εξουσία. Βλ. -μανία. [< γαλλ. mégalomanie, αγγλ. megalomania]

μόδα μό-δα ουσ. (θηλ.): οι κυρίαρχες τάσεις κυρ. στον χώρο της ένδυσης και γενικότ. στον τρόπο εμφάνισης, συμπεριφοράς και σκέψης ενός κοινωνικού συνόλου σε δεδομένη χρονική περίοδο: αντρική/γυναικεία/διεθνής/εφήμερη/καινούργια/νέα/παιδική/παλιά/φετινή ~. Ακολουθώ τη ~. (Κάτι) γίνεται ~. Έρχεται/ξαναγύρισε/πέρασε η ~ του ... Είναι (πολύ) της ~ας/εκτός ~ας φέτος τα έντονα χρώματα. Βρίσκεται στη ~ (= είναι ιν). (Κάτι) δεν είναι στη ~ (πβ. ντεμοντέ, πασέ). Αξεσουάρ/είδη (= νεωτερισμοί)/έκθεση/οδηγός/οίκος/περιοδικό/σχεδιαστές ~ας. Η βιομηχανία/ο κόσμος της ~ας. Η ~ του καλοκαιριού/χειμώνα. Τι επιτάσσει/προστάζει η ~; Λάνσαρε τη ~ του σκισμένου τζιν. Πβ. συρμός. ● ΣΥΜΠΛ.: επίδειξη μόδας: (συνήθ. στην υψηλή ραπτική) παρουσίαση από μανεκέν της κολεξιόν ενός σχεδιαστή, οίκου, καταστήματος ή εταιρείας για την επόμενη σεζόν. [< γαλλ. défilé de mode] , υψηλή ραπτική βλ. ραπτική ● ΦΡ.: η τελευταία λέξη της μόδας: οι πιο πρόσφατες επιταγές, τάσεις της μόδας: Ακολουθεί την/ντύνεται με την ~ ~. O οικοτουρισμός είναι ~ ~ στις προηγμένες χώρες. [< γαλλ. mode, ιταλ. moda]

-ότητα (λόγ.) επίθημα αφηρημένων θηλυκών ουσιαστικών που δηλώνουν 1. κατάσταση ή χαρακτηριστικό: αυστηρ~/γνησι~/προνοητικ~. Βλ. -ύτητα.|| (ΕΚΚΛΗΣ.) Oσι~/παναγι~. Αγι~/ιερ~ (ΣΥΝ. -οσύνη). 2. (περιληπτ., παράγ. από ουσ.) σύνολο ατόμων με κοινή ιδιότητα: αδελφ~/ανθρωπ~. [< αρχ. -ότης]

παραφιλία πα-ρα-φι-λί-α ουσ. (θηλ.): ΨΥΧΙΑΤΡ. αποκλίνουσα ερωτική προτίμηση, σεξουαλική παρέκκλιση. Βλ. επιδειξιομανία, ηδονοβλεψία, παιδεραστία, -φιλία. [< αγγλ. paraphilia, 1925, γαλλ. paraphilie, 1981]